වැලහින්නකට පෙම් බැදිමි..... (2 කොටස)

මෙතෙක් කතාව... 

ලසදා ගමට පැමිණි පැණි බීම කරත්තකාරයා සමග තම නිවසට සහ ගමට පිටු පා යද්දී සිරිමෙවන් කිසිත් නොකර බලා සිටී. හෙතෙම තම දරු පැටියා සමග දවස ගෙවා ගෙන මහ වනයට වැද මී පැණි එකතු කරයි. ලසදා සමග ගෙවූ වෙහෙසකර පළමු සහ එකම රැය සිහි ගන්වමින්, පිළිකුල් කරමින් සිටින සිරිමෙවන් මහ වනය මැද දී නැවතත් වැලහින්නකගේ තාඩන පීඩනවලට හසුවන්නේ ලසදාගේ පළමු රැයට වඩා තම දිවිය කිලිටි කරවමිනි. සියල්ල විද දරා පොල්කට්ටෙන් බිංකුන්ඩන් වසන්නාක් මෙන් හබරල කොළයකින් "නැට්ට" වසාගෙන නැවත ගෙදරට එන සිරිමෙවන්ට තම පුතු පවා තට්ටු කරන්නේ හබරල කෙළයටමය. ලැජ්ජාව සහ තරහව එක්කොට ගත් සිරිමෙවන් පුතුට බැන වදී....

 

අද එතැන් සිට....

මඩපාත සොරොව්ව ගම්වාසීන්ට ඔලොක්කු කරමින් වාන් දමන කළදී ගම්වාසීහුද නොසැලී සිටිත්. එහෙත් මහ වනයක් මැද තමා පෙරලාගෙන සද්දන්ත වැලහින්නක් රතියේ වෙලෙද්දී මලා සේ බලා සිටි සිරිමෙවන්ට ලසදා කළ හරිය හොද යැයි සිතේ. ලසදා පැණි බීමකාරයා සමග යාම තිරිසන් වැඩක් සේ හැගුනත් වැලහින්නක් වැනි තිරිසන් සතෙකු තමාට කළ බලහත්කාරකම මඩපාත සොරොව්ව ඉතිරී ගිය කළක් මෙන් සිරිමෙවන්ට හැගේ.

වෙනදාට අමුඩ ලේන්සුවෙන් විලි වසාගත් තම පියා එදින සවස හබරල කොලයකින් වසාගත් විලියෙන් මිදුලේ සිටියදී, වෙනදා තම පියා තමාට ගෙනෙන මාදං මිටක් යැයි සැක කොට කුට්ටමට තට්ටු කර බැනුම් ඇසූ සැටි සිරිමෙවන්ගේ පුතුගේ කන පුරා දෝංකාර දෙන්නේය. ගෙදර ‍වැසිකිලි වල කපන කාලයේ තමාද එහි බැසගෙන පියාට අත් උදව් දුන්නා පුතුට මතකය. වල තුල සිටියදී තමා කෑ ගසන හඩ නැවත නැවත දෝංකාර දී ඇසුනා සේ, තම පියා කවදාවත් නැතිව තමාට කළ තර්ජනය පුතුගේ කන් බෙරය තුල ප්‍රතිරාව දෙන්නට විය. එලා ගත් පැදුරේ දිගාවී පැත්තට හැරී මුහුනට අතක් තබා දෑස් පියා ගත්තට පුතුට නින්දක් නැත්තේමය. 

ලසදා ගෙදර ඉන්න කාලයේ ගෙදර ඉදෙන හොද්දට ලුණු ඇඹුල් මදි වූ කළ සිරිමෙවන් එලියට බැස සියඹලා අතු සොලවන්නේය. එවිට සියඹලා කරල් සට පට ගා බිම පතිත වන්නා සේම, සිරිමෙවන් හදවත වෙනදාට වඩා චංචලය. සට පට ගා සැලෙන්නේය. පුතු නින්ද නැතිව පැදුරේ තැවෙන කල්හි සිරිමෙවන් ද පැදුරේ සිටින්නේ තමාට වූ බලහත්කාරකම තමා හදුනන කැලෑවේ ගස් ගල් දැක සිටි නිසාමය. ලසදා හැරයාම ගමම දැනගත්තාට වඩා වැලහින්නගේ අතවරයට ලක්වීම කැලෑවේ ඇති ගස් ගල් දැකීම සිරිමෙවන්ට මහා නින්දාවකි. රබර් වත්තක වියලුන කොළ අතරින් ඇදෙන සර්ප පැටියෙකු මෙන් සිහින් හඩ නංවමින් කළබලයෙන් සිත එහේ මෙහේ ඇවිදින්නේය. හිත අහලකවත් නින්ද නැත්තේමය. කාටවත් කරදර නැතිව මී වදයක් කඩාගෙන එදා වේල සරි කරගත් සිරි මෙවන්ට කැලැවේ ගස් ගල් පවා හෙට සිට ඔච්චම් කරනවා ඇත. එවන් කලෙක සිත සනසා නිදනු නොහැක්කේමය.

"ඩඩස්..."

කුස්සියේ දොරත්, කක්කුස්සියේ දොරෙත් වෙනසක් නැති සිරිමෙවන්ගේ නිවසේ දොර පැත්තෙන් හඩක් නැගින. සිරිමෙවන් කළබල නැතිව කන් දුන්නේය. කුස්සියේ දොර තනි ලෑලි පලුවකි. ඇරිය යුත්තේ ඔසවා පැත්තකින් තැබීමෙන් පමනි. ගෙන යන්නට තරම් වටිනා දෙයක් ගෙදර නැත්තේමය. හිටපු එකම වස්තුව පැණි බීම කරත්තකාරයා පටවාගෙන ගොස් හමාරය. ඒ නිසා කලබල විය නැත්තේමය. සොරෙක් ඇතුල් වුයේ නම් සොරකමට කිසිවක් නැතැයි සිතා හැරී යනු ඇත. නින්ද නැති සිරිමෙවන් නිසලව සිටියේය.

"තාත්තේ මෙන්න අම්මා ඇවිත්..."

සිරිමෙවන් වැතිර සිටියාට සද්දය කුමක්දැයි විපරම් කොට බලා කෑගැසුවේ සිරිමෙවන්ගේ පුත්තරයාය. කළුවරේ සිටම කෑගැසූ පුතු ගේ හඩ සිරිමෙවන්ව නැගිට වීමට තරම් බලවත් විය. දඩිස් ගා පැදුරේ හිදගත් සිරිමෙවන් එකවරම නැගිට දිව ගියේ කුස්සියටය.

"මොකක් කිව්වා.. මේකිට මේ මහ රෑ යන්න තැන් නැතිවද??" සිරිමෙවන්‍ ඇසුවේ කෝපයෙන් වුවත් සැගවුන සතුටකිනි. දැන් තමාට ගමේ එකාලට පේන්න ඇය සමග ඇවිද්ද හැක. කලින් තමා නොදුන් ආසාවල් ඉටුකර නියම ලෙස දිවිගෙවිය හැක්කේමය. ලණුවක් ඇද ගැට ගසා, කද භාගෙට කපා ඇති පොල් ගසකට වැදුන අවසන් පොරෝ පහරකින් ගස ක්ෂණිකව කඩා වැටෙන්නාක් මෙන් සිරිමෙවන්ගේ සිතට ක්ෂණිකව අපමණ අදහස් ගලා එන්නට විය. පෙර වැරදි නිවැරදි කර ගැන්මේ පෙරනිමිති පහල වන්නට විය.

සියළු සිතුවිලි සමග පෙර මගට යන සිරිමෙවන් ඉදිරියට තම පුතු ආවේ අම්මාගේ අතින් අල්ලාගෙනය. සිරිමෙවන් දුටු සැනින් ඇගේ ඇස් කැලෑව මැද මහ රාත්තිරියේ එලිය දෙන රෑබදුල්ලෙකු මෙන් එලිය දෙන්නට විය. හීයක් විද්ද සැනින් සෙලවෙන දුන්නක නූලක් මෙන් සිරිමෙවන් ගැහෙන හඩින් තම පුතු ඇමතීය.

"ඈ ය‍කෝ තොට තොගෙ අම්මවයි කැලේ ඉන්න වැලහින්නකගෙයි වෙනස අදුන ගන්න බැරි එකෙක්ද??"

පුතු එ‍විට බැලුවේ අම්මාගේ මුහුණය.

කෝපය මුසු නොවූ බිය මුසු වදනින් සිරිමෙවන් කෑගැසූ කල පුතු පැන්නේ තම පියා සිරිමෙවන් ලගටය. දෙදෙනා බදාගෙන වැලහින්න දෙස බලා සිටියදී වැලහින්නද නොසැලී ගල් කුලක් මෙන් පිය පුතු දෙදෙන දෙස බලා සිටින්නීය. නෙත් හතරක් තමා මත එල්ල වී තිබුණ මොහොතින් පසු වැලහින්න බිම අතුරා තිබූ පැදුර ඇද පැත්තකට දමා බිම වැතිරුණාය.

පුතු බැලුවේ පියා දිහාය.

"ඇත්තමයි තාත්තේ මම හිතුවේ අපෙ අම්ම කියලා.. මම කුස්සියේ දොර ලගට ගිහින් අතින් අල්ලගත්තම මගේ ඔළුව අතගෑවා.." සිරිමෙවන්ගේ පුතු මිමිණුවේ එදා තමාට බැන්න ආකාරයද සිහිපත් කරවමිනි.

"බොට විතරක් නෙවේ කොලුවෝ එදා මහ කැලේදි මේ වැලහින්න මාව බිම පෙරලගත්ත වෙලාවෙත් මට හිතුනේ මේ තොගෙ අම්ම වගේ එකියක් කියලම තමා..."

 

 *------*   *------* *------* *------* *------* *------* *------* *------* *------* *------* *------* *------*

 

 

ඔරිජිනල් පොස්ටුවටයන්න මෙතන කොටන්න

වැලහින්නකට පෙම් බැදිමි..... (1 කොටස)

සෑමාගේ ලිපි ලේබලය යටතේ හුදීජන පහන් සංවේගය උදෙසා මෙතැන් පටන් පිළිවෙලින් ලිපි පළවනු ඇත  :)

සු හඩ නංවමින් ක්ෂණිකව විස්ථාපනය වී හැකි උපරිම උසට එලැබ පුපුර යන්නා වූ අහස් කූරක් ලෙස සිරිමෙවන් ගේ නෝන්ජල් ජීවිතය ක්ෂණිකව එළිය කළ වැලහින්නකගේ ප්‍රේම වෟත්තාන්තය.

********

ගෙදර බලු කුක්කාට පෙම් බදින කොළඹ හතේ යුවතියන් සේම මහ වනයේ වැලහින්නකට බැදි පෙමක් ගැන විශ්වාස කළ හැක්කේද? විශ්වාස කළ හැකි වුවද, නොහැකි වුවද, කොනක සිට කියවිය යුත්තේමය.....

"දුවන මුවන් දැක නොදමවු නෙලූ පලා" වචන පෙල නොඅසා තිබූ ලසදා, හිදිසියේ ගමේ කඩමණ්ඩිය අසලදී දුටු පිටගම්කාර කරත්තකාරයෙකුගේ කරත්ත කවියකට මුලාව සිරිමෙවන් හැර ගියාය. රාජකීය නමක් තිබුනද මුලු ගැන්වී ගෙවෙන ජීවිතය නිසාම ඇයටද සිරිමෙවන් එපා වීම සාධාරණ බැව් ලියන්නට මා අකැමතිය. මංගල රැයේ පවා සියල්ල සිදුවූයේ ලසදාගේ සිතැගි පරිදිය. වෙලේ, කුඹුරේ, කැලේ වැඩ කරන විට සමද්විපාද ත්‍රිකෝණ හැඩැති අබුඩ ලේන්සුව හැද සිටින සිරිමෙවන් එදා රාත්තිරියේ ඇගේ ඔතාගෙන සිටියේ යාර දහයක පමණ සරම් කීපයක්ය. සිරිමෙවන් ගේ දහිරිය නිසාදෝ ගෙදරින් කෙරුනු බලපෑම නිසාදෝ දීග ආ නමුදු ඇගේ සිතැගි පරිදි මනරම් රැයක් එදා ඇයට ගත කරන්නට නොවුණි. රිමෝට් එකක් සුරතේ තබාගෙන කාර් එකක් පදවන්නාවු සිගිති දැරිවියක මෙන් ඇය තමාට අවැසි සියළු දේ ඔහු ලවා කරවා ගත්තාය. සිරිමෙවන් පළමු දින බාලාංශ පන්තියට ගොඩවූ කලෙක මෙන් කදුලු පිරි දෙනෙතින් තම ගුරුවරිය කියන දේ කරන්නට වුයේ කවදාවත් නැති පීඩනයක් මැද්දේය. කොටින්ම කිවතොත් විද්‍යාගාරයේ ස්ථිති විද්‍යුතය ප්‍රායෝගිකව අත්හදා බලන සිසුවියකගේ අතට එබනයිට් කූරක් දුන් කලෙක මෙන් අතුල්ලා අතුල්ලා ලසදා විද්‍යාගාර පරීක්ෂනය එදිනත් කළාය.

එදිනට පසු ගෙවුන මාස කිහිපය අතරතුරදි මොලොව එලිය දුටුවේ සිරිමෙවන්ගේ පළමු සිගිත්තායි. දරුපැටියාට 7 වන වසර එලබෙන තෙක් සිරිමෙවන් හා ලසදා එකතු නොවූ බව ගමටම නොරහසකි. පාලමක් යටින් ගගක් නොගලනා කලෙක පාලමෙන්ද වැඩක් නැත්තේමය. එවිට පාලම පවා හඩා වැලපෙන්නේ ගගට වැඩක් නැත්තේනම් වෙනත් කිසිවෙකු හෝ තමාගෙන් වැඩක් ගන්නා ලෙස ඉල්ලමිනි. එවන් කලෙක වැසි නැති බිමකට කඩා වැටි කදුලු බිංදුවක් සේම ලසදා නෙත ගැටුනේ කරත්තකාරයෙකි. ඒ ගමේ කඩමණ්ඩියේදීය. කහට උගුරක් බොන්නට සීනි ගේන්නට කඩයට ගිය ලසදා සීනි පැත්තක තබා කඩමණ්ඩියට පැණි බීම ඩිලිවරි කරන්නාවූ කරත්තයේ නැගී සිදාදි ගතවුවාය.

හවස් ජා‍මයේ බැස ගිය හිරු පසුදින නැගෙනහිරින් නොනැගෙන කලෙක සියළු ජනයා කැලබුණ සිතින් සූර්්‍යයා සොයනු නොඅනුමානය. නමුදු සවස් ජාමයේ සී‍නි ගේන්නට කඩේට දිව ගිය තම බිරිය ලසදා ගැන ගමේ එවුන් සොයන තුරුම සිරිමෙවන් නොසිතුවේය. හේ දිවි ගෙවුයේ සියළු රාගාදී කෙලෙසුන් නැසූ තපසෙකු පරිදිය. බේබද්දෙකුට රා කට්ටක් මෙන් පොඩි පුතුගේ සිනහ පිරි මුව ඔහුගේ තනිය නිවූ බව නිසැකය. එක දිනක් පීඩිතව ගතකළ රැයෙකින් ලද එකම තුටු පඩුර මෙයම විය. 

"ගිය එකාල ගියාවේ බොල කොල්ලෝ.. මට පුලුහං බොලාව ලොකු මාත් කොරන්ට." කිසිත් නොදන්නා දරුවා සිරිමෙවන්ගේ වදනට හිස සලන්නේය.

පැණි බීම කරත්තකාරයාට මුලාව තම බිරිය ගම හැර ගියද සිරිමෙවන් කළේද පැණි රස්සාවකි. උදේම කුණු කෙල පිරි මුවින් කැලේ රිංගනා සිරිමෙවන් නැවත ගෙදර එන්නේ මී පැණි දෝත දරාගෙනය. බිරිදට දෙවෙනි වූ සිරිමෙවන් මී මැස්සාට නොදෙවෙනි වන්නේ දෛවයේ සරදමක් මෙනි. මී මැස්සා දෂ්ඨ කරනු සිරිපාලට අමිහිරි නොවුනද නිතරතුරු සිතට වදදෙන ඇය තමාට දෂ්ඨකල ඒ කර්කෂ රාත්තිරිය සිරිමෙවන්ට අමතක නොවන්නේමය. එදින තමාගේ පිරිමිකම මෙන්ම සම්පූර්ණ දිවියද විනාශ වු බවෙක් හෙතෙම සිතන්නේය.

අමුඩ ලේන්සුවට ඔරොත්තු නොදෙන කුට්ටම යන්තමින් සගවාගෙන සීරීම් සහ හිරිවැටීම් දරාගෙන මී වදයක් සහිත ගසකට සිරිමෙවන් ගොඩවන්නේ කුට්ටම පරදුවට තබාගෙනය. ගසට නැගි හෙතෙම මී වදයක් දකින්නේ එළදෙනකගේ තන පුඩුවක් දුටු වහු පැටියෙකු ලෙසින් දිදුලන දෙනෙතිනි. එසේ දුටු මී වදය සුරතින් දරාගෙන ගසෙන් බිමට බසින කලෙක අමුඩය ගැලවී වැටුනද, කුට්ටම ගැලවී බිම වැටුනද, සිරමෙවන්ට වගක් නැත්තේමය. මාලු කැබැල්ල කටේ සිර කරගත් හොර බළලාට කොපමණ පහර දුන්නද මාළු කැබැල්ල අත නොහරින්නාක් සේම කුට්ටම හෝ අමුඩය විනශ වුවද මී වදය සිරිමෙවන් අත නොහරින්නේමය.

ගසෙන් බිමට බට සිරිමෙවන් වටපිට නෙත් යොමු බැලුවේ පාළු මහ වනයේ අමුත්තක් දැනුන නිසාමය. තම බිරිද හැරගිය දින සිට අද වනතුරුත් කළබල නොකලා සේම දුටු දසුනින් සිරිමෙවන් කළබල නොවූවද හෙබ්බිරිස්සාව හැදුන දිනෙක තමා අත රෙදි කැබැල්ලක් සිර කර ගන්නා පරිදිම, අත තිබි මී වදය සුරතේ තද කොට ගත්තේය.

පිරිපුන්, පිරුණු කළු රෝම කූපයෙන් වැසුන සිරුරින්, සිරිමෙවන් දෙස බලා සිටියේ දඩාර වැලහින්නකි. වෙසක් දින ගමේ පන්සලේ තොරණ බලන්න ගිය අයුරු සිරිමෙවන්ට සිහි විය. තොරණේ සිටි මුචලින්ද නාගයාගේ දෙනෙත් නිවි නිවි දැල්වුනා සේම වැලහින්නගේ දෙනෙත් දැල්වෙන්නට විය. ඒ අතර සිරිමෙවන්ට සිහි වූයේ පෙරේදා හවස තම පුතු පොතක් දිග හැර සද්දෙට කියවු වලහෙකුට අසුවූ මිතුරන් දෙදෙනෙකුගේ කතාවයි. එහෙත් ගසකට නැගීමටද, මලා සේ බිම වැටීමටද කාලයක් නොවේය. වැලහින්න දෙනෙත් දල්වා සිරිමෙවන් දෙස බලා හිදී. අදුරු රැයක පාරට දැමු වාහනයකින් නැගෙන හෙඩ් ලයිට් එලිය දුටු කලෙක නිලංකාර වූ දෙනෙතින් සිරිමෙවන්ද වැලහින්න දෙස බලා සිට මොහොතින් සිහිසුන්ව ඇද වැටුනේය.

තමා පිලේ නිදා සිටින විටක අමුඩය ඔසවා ඒ අතරින් ඉව කරනා බැලලියගේ මෙන් පහසක් දැනුන කලෙක සිරිමෙවන් සිහි උපදාවා වට පිට බැලුවේය. හැද සිටි අමුඩයද ගලවා දමා වැලහින්න තම දෙපා අතර හිදගෙන සිටින අයුරු දැක සිරිමෙවන්ගේ දෙනෙත් පලල්ව, කට උල්ව, කකුල් හිරි වැටී ගියේය. තම බිරිදට නොදෙවෙනිව වැලහින්නක් විසින් තමාව දෙවන වරටත් කෙලසන ලද බව සිරිමෙවන් කෙසේ විශ්වාස කරන්නද. වත්තේ පොල් උල මත පොල් ලෙලි ගසන සිරිමෙවන් පොල් උලක් වී, වැලහින්න පොල් ගෙඩියක් ලෙසින් වියරුව සිරි මෙවන් ලග දණ ගසා සිටී. ගලන ගගුලක කෝටුවක් මත පාවී යන කුහුඹුවෙකු මෙන් සියල්ල සිදුවන්නට ඉඩ හැර සිරිමෙවන් සිහි සුන්ව මෙන් වැතිර සිටියේ තම පොඩි පුතු උපත ලැබීමට හේතු වාසනා වූ ලසදා සමග යහන් වැදි රැය සිහි ගන්වමිනි. සිරිමෙවන්ගේ නූගත් සිතට එලැබි චකිතය වූයේ වැලහින්නට තම මුහුණ සිහිත දු සිගිත්තියක් ලැබෙනවා නිසැක බවය.

 තියටර් එකට බට රෝගියෙකු සිහි නැති වූ කලෙක තම වකුගඩුවක් ගලවා ගත්තද නොදන්නවාක් සේ සිරිමෙවන් හිත හදාගත්තේය. දෑස් තද කොට පියාගෙන වැලහින්නට තියටර් එකේ සිස්ටර් වන්නට ඉඩ හලේය. සියල්ල නිමාව වැලහින්න නැගිට විත් සිරිමෙවන්ගේ මුවට පාත් විණ. දෑස් තදින් පූට්ටු‍කර ගත් සිරිමෙවන් කැළෑ දෙවියන් යැද්දේය. කැළණියේ අපට ඉස්සර හිටියේ විභීෂණ වුවද දැන් ඇමතිතුමා විශ්ණු වඩම්මවා ඇති නිසා අපි නම් අසරණය. එහෙත් සිරිමෙවන් දන්නා කැළෑ දහමට අනුව යැදිය යුත්තේ කැළෑ දෙවියන්ය.

රූපවාහිනී වෙලද දැන්වීමක මවක් විත් තම කුඩා දරුවාගේ නලල සිප ගන්නා කලෙක මෙන් සිරිමෙවන්ගේ නලල මත තම ගද ගසන මුව තබමින් වැලහින්න නික්ම ගියාය.

සියල්ල අවසන දුහුවිලි ගසා දමා නැගිට ගත් සිරිමෙවන් තමා වෙනදාට කැළැ පලතුරු කඩාගෙන කොලේක ඔතා ගෙදර ගෙනියන්නාක් මෙන් හබරල කොලයක් කඩා තම කුට්ටම වසා ගත්තේය. ලසදා සමග තනි වූ රැයේ අදුරු කුටියක ගෙට මුලුගැන්වුන යුවතියක මෙන් විලි ලැජ්ජාවේ හැසිරුණ සිරිමෙවන් නූල් පටක් නොමැතිව කෙසේ නම් මහ වනය මැදින් නිවැසට යන්නද. සියල්ල සම සිතින් විද දරා සිරිමෙවන් නිවැස ඉදිරිපිට මිදුලට පිවිසි කළ තම කොලු පැටියා වෙනදා මෙන් පෙර මගට දිව ආවේය.

වෙනදාට හබරල කොලය අස්සේ තිබෙන්නේ මාදං, හිබුටු, නාරංය. දිව ගිය කොලුවා පැන්න ගමන් හිබුටු වල්ල මිරිකා ගත්තේය.

"ඇැැැැක්..." ඉවසා ගත නොහැකි වූ සිරිමෙවන් මොර දුන්නේය. කොලුවා පැත්තට පැන්නේය.

"ඒ ගමන උබත් පටන් ගත්තද ‍මගෙ කුට්ටම තලන්න. තොපේ අම්ම ඉන්න කාලේත් එක දවසක් මාව විනාස කළා. ඊට පස්සේ උඹ බඩට ආව. අද කොහෙවත් ගිය වැලහින්නක් ඇවිත් මාව කුඩු පට්ටම් කළා දැන් උබත් එනව උලුක් වෙලාද බලන්න. දුපං මගෙ දෑහන නොපෙනී..."

*** මතු සබැදි ***

 

 

 

ඔරිජිනල් පොස්ට් එකට මෙතනින් යන්න ,